Un percorso di generosità

John Kitrilakis da Generali Hellas Insurance Company S.A.
Sono stato nel settore assicurativo negli ultimi .. trenta (e qualcosa) anni.

Non in prima linea. Dove i nostri assicuratori e tecnici si battono quotidianamente per offrire ai nostri simili una vita migliore, con meno problemi, meno insicurezza e preoccupazioni. Tuttavia, anche dalla "retroguardia" del nostro settore, il nostro lavoro è ancora incentrato sulle persone e riceviamo la soddisfazione di sapere che tutto ciò che facciamo è per una buona causa.

Dare indietro è nella natura della nostra organizzazione. Offrire conforto, sollievo e tranquillità alle persone che si affidano a noi. Tuttavia, in Generali questo non si limita all'operatività della nostra compagnia. Si estende anche alle azioni di responsabilità sociale d'impresa che intraprendiamo per aiutare il prossimo. E sono proprio questi momenti che ci danno forza, ci riempiono di orgoglio, di emozione e... con il gruppo di volontariato dei dipendenti Generali "Cuori di Leone", e ancor prima della sua costituzione ufficiale, abbiamo sperimentato bene dentro di noi come si sente un essere umano quando sente che qualcuno gli è accanto, che qualcuno lo sostiene e non lo dimentica nei momenti difficili. Dal più semplice, l'offerta di un computer a uno studente affinché possa soddisfare i requisiti dei suoi studi, all'offerta di beni essenziali ai nostri simili.

Non dimenticherò la prima volta che abbiamo compiuto un'azione del genere. Devono essere passati 6-7 anni da quando abbiamo deciso di raccogliere generi alimentari per i bisognosi sostenuti dalla Santa Chiesa di Agioi Anargyroi. L'offerta dell'azienda è stata supportata individualmente dai colleghi, che hanno anche contribuito all'imballaggio, allo smistamento e al conteggio della merce raccolta.

E il risultato.. indimenticabile. Lo sguardo del prete che ci guardava mentre scaricavamo e scaricavamo un camion di roba. Per lui, che affrontava ogni giorno la povertà e la fame dei suoi concittadini nella sua parrocchia, questa era una manna dal cielo.

Oppure anche i momenti della nostra ultima azione "da vicino", con i bambini del PEN di Kallithea, il loro sguardo quando hanno visto la loro casa addobbata e le scatole con i regali di Natale… Momenti di forte emozione, mentre tutti cercavamo di ingoiare il groppo in gola per l'addio.

Per me, questa è Generali. Offerta. Sono questi i momenti che mi vengono in mente quando ripenso alla mia carriera. E non, ovviamente, per le lettere di ringraziamento che riceviamo dopo ogni azione di questo tipo. Ma perché ci fa sentire che anche noi, "lavoratori di seconda linea" del settore assicurativo, abbiamo motivo di essere orgogliosi di ciò che facciamo. Sentire, alla fine della giornata, che abbiamo dato un contributo al territorio che serviamo.

Μια πορεία προσφοράς

Βρίσκομαι στο χώρο της ασφάλισης τα τελευταία … τριάντα (και κάτι) χρόνια.

Όχι στην πρώτη γραμμή. Εκεί που οι ασφαλιστές και οι τεχνικοί μας δίνουν την καθημερινή μάχη τους για να προσφέρουν στον συνάνθρωπο μία καλύτερη ζωή με λιγότερα προβλήματα, λιγότερη ανασφάλεια και σκοτούρες. Όμως, ακόμα και από την «οπισθοφυλακή» του χώρου μας, η δουλειά μας δεν παύει να έχει στο επίκεντρο τον άνθρωπο εισπράττοντας την ικανοποίηση πως ό,τι κάνουμε γίνεται για καλό σκοπό.

Η προσφορά είναι στη φύση της οργανισμού μας. Να προσφέρουμε ανακούφιση, παρηγοριά και ηρεμία στους ανθρώπους που μας εμπιστεύονται. Ωστόσο, στην Generali αυτό δεν περιορίζεται στη λειτουργία της εταιρίας μας. Εκτείνεται και στις ενέργειες εταιρικής κοινωνικής ευθύνης που κάνουμε για να συνδράμουμε τους συνανθρώπους μας. Και είναι ακριβώς οι στιγμές αυτές που μας δίνουν δύναμη, μας γεμίζουν υπερηφάνεια, συγκίνηση και … προκαλούν ένα φούσκωμα στο στήθος.

Με την εθελοντική ομάδα εργαζομένων της Generali, “Lion Hearts” αλλά και από πιο πριν ακόμα, πριν την επίσημη σύστασή της, έχουμε βιώσει καλά μέσα μας πώς αισθάνεται ο συνάνθρωπος όταν νιώθει ότι κάποιος είναι δίπλα του, ότι τον στηρίζει και δεν τον ξεχνά στα δύσκολα. Από το πιο απλό, την προσφορά ενός υπολογιστή σε έναν μαθητή για να μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των σπουδών του μέχρι την προσφορά ειδών πρώτης ανάγκης σε συνανθρώπους μας.

Δεν θα ξεχάσω την πρώτη φορά που πραγματοποιήσαμε μία τέτοιου είδους ενέργεια. Θα ήταν πριν 6-7 χρόνια όταν αποφασίσαμε να συγκεντρώσουμε είδη διατροφής για απόρους τους οποίους στήριζε ο Ιερός Ναός Αγίων Αναργύρων. Την προσφορά της εταιρίας ενίσχυσαν ατομικά και οι συνάδελφοι, οι οποίοι παράλληλα συνέδραμαν στη συσκευασία, τη διαλογή και την καταμέτρηση των αγαθών που συγκεντρώθηκαν.

Και το αποτέλεσμα … αξέχαστο. Το βλέμμα του ιερωμένου που μας παρατηρούσε να ξεφορτώνουμε και να ξεφορτώνουμε ένα φορτηγό πράγματα. Για εκείνον που αντιμετώπιζε κάθε μέρα την ανέχεια και την πείνα των συμπολιτών του στην ενορία του αυτό ήταν μάννα εξ ουρανού.

Ή ακόμα οι στιγμές, από την τελευταία «από κοντά» δράση μας, με τα παιδάκια από του ΠΕΝ Καλλιθέας, το βλέμμα τους όταν είδαν το χώρο τους στολισμένο και τα κουτιά με τα χριστουγεννιάτικα δώρα…Στιγμές με έντονα συναισθήματα αφού στον αποχαιρετισμό όλοι προσπαθούσαμε να καταπιούμε τον κόμπο που είχαμε στο λαιμό μας.

Για μένα αυτό είναι η Generali. Προσφορά. Αυτές τις στιγμές φέρνω στο μυαλό μου αναπολώντας την πορεία μου. Και όχι φυσικά για τις ευχαριστήριες επιστολές που λαμβάνουμε μετά από κάθε τέτοια ενέργεια. Αλλά γιατί μας κάνει να αισθανόμαστε ότι κι εμείς, οι «εργάτες» της δεύτερης γραμμής στον χώρο της ασφάλισης έχουμε λόγους να είμαστε υπερήφανοι γι’ αυτό που κάνουμε. Να αισθανόμαστε στο τέλος της ημέρας ότι έχουμε προσφέρει κι εμείς κάτι από την πλευρά μας για τον χώρο που υπηρετούμε.