La mia vita - 30 anni in Generali
Ho conosciuto centinaia di persone, alcune che hanno lasciato il segno e altre che ricordo solo come nomi. Ho incontrato persone che mi capiscono, che con uno sguardo (senza dover dire nulla) riescono a capire quando sto bene e quando no. Quando ho bisogno di aiuto e quando ho bisogno di una parola che mi rilassi. Persone di cui mi fido, che hanno bevuto un bicchiere di vino fuori dall'azienda. Questo è il valore più grande.
Ma ho anche incontrato persone che se ne sono andate un po' ingiustamente ma che ricorderò per sempre (Terpandre, Gavrile, Dionisi, George, George sto parlando di te...). Anche ora, mentre scrivo queste poche righe, mi vengono le lacrime agli occhi.
Chiudo gli occhi e mi passano davanti immagini, volti, eventi, storie. Sono entrato in Generali all'età di 23 anni e, senza rendermene conto, ho vissuto nella compagnia per la maggior parte della mia vita. Ogni giorno è una storia. 10.900 storie, tanti giorni quanti sono stati i miei giorni in Generali.
Quando ho ricevuto i primi biglietti, il signor Tzounis (il tesoriere delle Generali di allora) mi ha detto di tenerli. Può sembrare buffo ora, ma arriverà un momento in cui li apprezzerete come mai prima d'ora. Ed eccomi qui, verso la fine della mia carriera, e comincio a contarli. Qui ricordo le sue parole...
Ricordo Generali :
Dare opportunità ai nostri figli. Ci sono stati momenti in cui la Compagnia si è riempita di figli di colleghi, offrendo loro l'opportunità di orientarsi professionalmente.
Per premiare i propri dipendenti e dare opportunità a chi davvero lo vuole e lo può fare.
Per sostenerci economicamente, senza mai dimenticarci.
Per offrirci un ambiente di lavoro amichevole e collegiale.
Per offrirci un ambiente di lavoro amichevole e collegiale.
Ricordo che in Generali :
Fare scherzi a tutti i colleghi dell'azienda in occasione delle nostre vacanze e accettare i loro auguri.
Fare scherzi che anche dopo tanti anni ci ricordiamo e ridiamo.
Fare scherzi ai nostri colleghi e al signor Dimitrios (nel giorno del suo compleanno).
Dare nomi (soprannomi) a diverse persone.
Ascoltare l'inno del Panathinaikos quando la squadra vince o quando l'Olympiacos perde.
Festare agli eventi Generali.
Mantenere le tradizioni, mascherarsi ad Halloween e ordinare il giovedì Chiknopet per mangiare insieme in Compagnia.
Avere il pavimento che ronza per la tensione, l'ansia, le ore di lavoro interminabili a fine anno, di gare d'appalto e il completamento dei progetti.
Vedere Sophia in movimento, quando ha parlato della sua collaborazione con noi...
Ricordo, ricordo, ricordo...Una vita intera.
Leggi la storia in lingua originale
Η ζωή μου - 30 χρόνια στην Generali
30 χρόνια στην Generali αποτυπώνονται πάνω μου .Τα γκρίζα μου μαλλιά δείχνουν την πορεία μου στην εταιρία όλα αυτά τα χρόνια. Έζησα μέσα σε 3 κτήρια (Μιχαλακοπούλου , Μαρούσι και Αγ. Ιωάννη) και εάν με αξιώσει ο Θεός θα ζήσω σε σύντομο χρονικό διάστημα και στο 4ο.
Γνώρισα εκατοντάδες ανθρώπους , άλλους που αφήσαν έντονα το στίγμα τους και άλλους που απλά τους θυμάμαι σαν ονόματα . Γνώρισα ανθρώπους που με καταλαβαίνουν , που με μία ματιά τους ( χωρίς να χρειαστεί να πω τίποτε) καταλαβαίνουν πότε είμαι καλά και πότε όχι. Πότε έχω ανάγκη από βοήθεια και πότε πρέπει να μου πουν μία κουβέντα για να με χαλαρώσουν . Ανθρώπους που εμπιστεύομαι , που ήπιαμε και ένα κρασί εκτός εταιρίας . Αυτή είναι και η μεγαλύτερη αξία .
Γνώρισα όμως και ανθρώπους που φύγανε λίγο άδικα αλλά θα τους θυμάμαι για πάντα ( Τέρπανδρε, Γαβρήλε, Διονύση , Γιώργο για εσάς μιλάω ..) . Ακόμα και τώρα που γράφω αυτές τις λίγες γραμμές μου έρχονται δάκρυα.
Κλείνω τα μάτια μου και περνάνε από μπροστά μου εικόνες, πρόσωπα, γεγονότα, ιστορίες. Ήρθα στην Generali 23 ετών και χωρίς να το καταλάβω έζησα μέσα στην εταιρία τα περισσότερα χρόνια της Ζωής μου . Κάθε μέρα είναι και μία ιστορία .10.900 ιστορίες , όσες και οι μέρες που είμαι στην Generali.
Όταν πήρα τα πρώτα μου ένσημα, μου είπε ο κ.Τζούνης ( ο ταμίας τότε της Generali) κράτησέ τα . Τώρα μπορεί να σου φαίνεται αστείο αλλά θα έρθει κάποια στιγμή που θα τα εκτιμήσεις όσο ποτέ άλλοτε. Και να που οδεύω προς το τέλος της καριέρας μου και αρχίζω να τα μετρώ . Να που θυμάμαι τα λόγια του ...
Θυμάμαι την Generali :
Να δίνει ευκαιρίες στα παιδιά μας .Υπήρχαν εποχές που η Εταιρία γέμιζε από παιδιά συναδέλφων προσφέροντάς τους τη δυνατότητα να βρουν τα πατήματά τους επαγγελματικά.
Να βραβεύει τους υπαλλήλους της και να δίνει ευκαιρίες σε αυτούς που πραγματικά το θέλουν και μπορούν.
Να μας στηρίζει οικονομικά , να μην μας ξεχνά ποτέ.
Να μας προσφέρει ένα εργασιακό περιβάλλον φιλικό και συναδελφικό .
Θυμάμαι στην Generali :
Να κερνάμε στις γιορτές μας όλους τους συναδέλφους στην Εταιρία και να δεχόμαστε τις ευχές τους.
Να κάνουμε πλάκες που ακόμα και μετά από τόσα χρόνια τις θυμόμαστε και γελάμε.
Να κάνουμε εκλπήξεις στους συναδέλφους μας και στον κ. Δημήτριου ( στα γενέθλιά του ).
Να δίνουμε ονόματα (παρατσούκλια ) σε αρκετούς.
Να ακούμε τον Ύμνο του Παναθηναϊκού όταν κερδίζει η Ομάδα ή όταν έχανε ο Ολυμπιακός .
Να γλεντάμε στις εκδηλώσεις της Generali .
Να κρατάμε τις παραδόσεις , να μασκερευόμαστε τις Απόκριες και να παραγγέλνουμε την Τσικνοπέμπτη για να φάμε όλοι μαζί στην Εταιρία.
Να σφύζει ο όροφος από ένταση, αγωνία , ώρες ατελείωτης εργασίας στα κλεισίματα του έτους, των διαγωνισμών και της ολοκλήρωσης των projects.
Να βλέπω την Σοφία να συγκινείται , όταν αναφέρθηκε στην συνεργασία της μαζί μας ...
Θυμάμαι, θυμάμαι, θυμάμαι ...Μία ολόκληρη Ζωή.